“Güçlü kadın ve erkeklerin oluşturduğu bir sınıf var ve bunlar hayatlarını bir şeye feda etmek istiyorlar. Reklamlar insanları gerek duymadıkları arabaların ve kıyafetlerin peşinden koşturuyor. Kaç kuşaktır insanlar nefret ettikleri işlerde çalışıyorlar: neden? Gerçekte ihtiyaç duymadıkları şeyleri satın alabilmek için.”
“Bizim kuşağımız büyük bir savaş görmedi, büyük bir buhran yaşamadı; ama bizim de bir savaşımız var. Büyük bir ruhani savaş bu. Kültüre karşı büyük bir devrim hazırlıyoruz. Büyük buhran bizim hayatlarımız. Biz ruhani bir buhran geçiriyoruz. Onları köleleştirerek, bu insanlara özgürlüğün ne demek olduğunu göstermek zorundayız. Onları korkutarak, cesaretin ne olduğunu göstermek zorundayız. Napolyon, bir kurdele parçası uğruna hayatlarını feda edecek insanlar yaratabilmekle övünürdü. Düşün: Bir grev başlatıyoruz ve dünyadaki servet dağılımı yeniden düzenlenene dek hiç kimse çalışmıyor.”
********************************************
“Biz tarihin ortanca çocuklarıyız. Bizi bir gün milyoner olacağımıza, film yıldızı, rock yıldızı olacağımıza inandıran televizyon programlarıyla büyüdük; ama bunların hiçbirini olamayacağız. Ve bu gerçek kafamıza ancak dank ediyor” diyor Tyler. “O yüzden bize karşı dikkatli ol.”
*********************************************
Çocuk camdan dışarıya doğru bağırıyor: “Dövüş kulübünde geçirdiğiniz zaman boyunca, banka hesabınız değilsiniz. İşiniz değilsiniz. Aileniz değilsiniz ve olduğunuzu düşündüğünüz kişi değilsiniz.”
Çocuk rüzgara karşı bağırıyor: “İsminiz değilsiniz.”
Arka koltuktaki uzay maymunlarından biri ona katılıyor: “Sorunlarınız değilsiniz.”
Tamirci bağırıyor: “Sorunlarınız değilsiniz.”
Bir uzay maymunu bağırıyor: “Yaşınız değilsiniz.”
Tamirci bağırıyor: “Yaşınız değilsiniz.”
Tam bu noktada tamirci çocuk direksiyonu karşı şeride kırıyor, ön camdan içeriye far ışıkları doluşuyor, aşağıdan gelen bir yumruk kadar güzel. Önce bir araba, sonra bir başkası acı acı korna çalarak üstümüze doğru geliyor ve tamirci çocuk iki seferinde de direksiyonu son anda kırıyor.
Giderek büyüyen far ışıkları üstümüze üstümüze geliyor, kornalar acı acı bağırıyor ve tamirci çocuk boynunu o göz kamaştırıcı ışık kümesine ve gürültüye doğru uzatarak bağırıyor: “Umutlarınız değilsiniz.”
Bunu tekrarlayan olmuyor
*******************************************
Tyler’ın hep söylediği gibi hissediyordum kendimi; tarihin süprüntü ve kölelerinden biri olarak. Hayatta hiçbir zaman sahip olamayacağım bütün güzellikleri yıkıp yok etmek istiyordum. Amazon yağmur ormanlarını yakmak istiyordum. Uzaya klorofluorokarbon gazları pompalayıp ozon tabakasında koca koca delikler açmak istiyordum. Dev tankerlerin boşaltma vanalarını açmak, açık denizlerdeki petrol kuyularının kapaklarını kaldırmak istiyordum. Yemeye paramın yetmediği bütün balıkları öldürmek, asla göremeyeceğim Fransız kumsallarını kirletmek istiyordum. Bütün dünyanın dibe vurmasını istiyordum.
(…)
Binlerce yıldır insanoğlu bu gezegendeki her şeyin içine etmiş, her şeyi boka çevirmişti ve şimdi tarih benden herkesin pisliğini temizlememi bekliyordu. Boş konserve kutularını suyla çalkalamalı ve yassıltmalıydım. Kullandığım her benzin damlasının hesabını vermeliydim.
Ayrıca, nükleer atıkların, gömülmüş mazot tanklarının ve ben doğmadan bir kuşak önce atılmış çöplerin oluşturduğu zehirli yığınların faturasını üstlenmek zorundaydım.
******************************************
Dedektif dedi ki, ev yapımı dinamiti yerleştiren kişi her kimse, patlamadan günler önce gazı açmış ve fırının pilot alevlerini söndürmüş olabilirdi. Gaz sadece tetikleyiciydi. Bu durumda gazın bütün eve yayılması günler alırdı. Sonunda gaz buzdolabının tabanındaki kompresöre ulaşmış ve kompresörün elektrik motoru patlamaya yol açmış olabilirdi.
“Söyle ona” diye fısıldadı Tyler. “Evet, ben yaptım. Her şeyi ben havaya uçurdum. Senden duymak istediği bu.”
Dedektife diyorum ki, hayır, ben gazı açık bırakıp şehirden ayrılmadım. Ben hayatımdan memnundum. O evdeki her mobilya parçasını seviyordum. Onlar benim bütün hayatımdı. Lambalar, sandalyeler, halılar, hepsi bendim. Mutfak dolaplarındaki tabaklar bendim. Saksılardaki bitkiler bendim. Televizyon bendim. O patlamayla havaya uçan bendim. Bunu anlayamıyor musun?
Dedektif bana şehir dışına çıkmamamı söyledi.
***********************************************
Dövüş Kulübü
