Adını unutmuş, Düşcül bir ülke var kalbimizde..
Ay ışığına saklanırdı çoğu zaman
En çokta ay karanlığına gizlenen sayısız onursuzuyla
Bereket dallarından sarkarken
Parlak ışıkların esiri olmanın keyfinde..
Birdenbire çorak ülke olmuştu, ölüm kokan rüzgarlarla..
Titizlikle insan sarrafı olan toprak
Unutmazdı elbette
Eline sazını almış emlak katipcisine dönmüştü..
Bir metrekareye bin kinli kan..
Bir avuç gökyüzüne satılık
Bin misyonlu…. elde bir güruhları
Bir takke altına saklanmış,bin devrialem
Sapla samanı karıştırmış yedirici iştahcılar..
Çiğ et bitmişse, kadının çerçevesine sığınmaya çalışan
Ayak tüccarları
Şerefsizim diyene on milyonuncu nöbet terfileri
Köşe kapmacalar, sırlı kapıların açılışları..
Denizler terlemiş, adaları bile bile uzaklara atar..
Yağ, katran
Öğrenmiş herşeyi
Birbirlerine daha bir kaynaşmaktalar..
Alçalan sular daha bir alçalmakta..
Al yelkenler rota çizerek gidebilmenin hesabında
Çorak ülkenin çocuklarına binbir bahane anlatarak..
Unutma bunu düşcül ülkem..
Daha çıkamadın işin içinden..ama unutma..
Bazen dimdik tut kafanı bir ben başına
Bazen yanın yoldaşın dolsun bin başına..
Ve yine unutma çoraklaşan ülkem
Bundan sonra hep onuruna bırak her şeyi..
Onuruna..başın dik olsun..
Birsen Kirişci
