Üzerimize oynanan oyunları görüp,
el-ele tutuşmadık.
Fabrikalarımız satıldı,
el-ele tutuşmadık.
Sınırlarımızdan teröristleri törenle geçirdiler,
el-ele tutuşmadık.
Durduk yere ama kimin patlattığını bildiğimiz bombalarda evlatlarımız can verdi,
el-ele tutuşmadık.
Kadın mıdır-kız mıdır,dendi en namuslu..! geçinenler bile
döndü namusu bizden sordu..
el-ele tutuşmadık.
Çocuklarımız sınav sisteminde ezildi, yok oldu,başardı,büyümeden çürüttüler..
el-ele tutuşamadık.
Maden de ölen işçilerimize, yurtlara yanan çocuklara, tecavüze uğrayan çocuklara bakıp”iyi ki başımıza gelmedi”dedik,
el-ele tutuşmadık..
Kadın cinayetlerinde kısa etek,dar pantolon giydiği için ya da o saatte oradaysa öldürülür dediklerinde sessizce izledik
el-ele tutuşmadık..
Geçmediğin köprünün parasını, tedavi görme ihtimalin gitgide uzaklaşan sağlık sistemine vergilerimiz saçıldı-savruldu
el-ele tutuşmadık.
Oyunlardan oyun beğen, al takke ver külah, bak cambaza dediler..bakmaktan…bıkıp…usanmadık…
el-ele tutuşmadık..
Ayırdılar, böldüler, çarptılar, anladılar ve gördüler ki…
bırak el-ele tutuşmayı
yan yana gelirken bile birbirimizi itelediğimizi
Yan-yana gelememe,
el-ele tutuşamama cezası geldi.
…ve şimdi
Nefeslerimiz avuçlarımızda
plastikle kaplandı.
Birsen Kirişci
