Bilmem ne kadar önceydi, ağlamıştı içimdeki şeytan.
Öyle söylerlerdi ,bir ışıktım sancılı bahçelerde,
Sessizliği seslere eş tutmuş, boyun eğişlerle,
Fakir ama gururlu yoksullukla alay edercesine..
Geceleri ya da gündüzleri anlıyor.. artık içimdeki o şeytan
Bırakıp gitmiş ne varsa gölgelerin izlerine bakıyor
Belki ölümün karasına belki ölümden beter gidişlere
Acemilerin oyun sahnesinde, son provalar eşliğinde.
Birsen Kirişci
