BİR Nevzat Dağlı ŞİİRİ
KARAMAN BENİ HATIRLADINMI
Gözden uzak olduk, gönülden öyle,
İlin beni hatırlar mı Karaman?
Sana hiç darılmam gerçeği söyle,
Dilin beni hatırlar mı Karaman?
Yıllar yılı uzağında kalmışım,
Lakin seni öztoprağım bilmişim.
Zaman zaman dosta selam salmışım,
Ali’n beni hatırlar mı Karaman?
Şiirle söyleşmem sende başladı,
Ömrün üçtebiri sende kışladı.
Bacım emek emek ilmek işledi,
Çulun beni hatırlar mı Karaman?
Yeni yetme bilmez, anmaz ki ölen,
Kaç akranım kaldı adımı bilen?
Rebiş’i, Elif’i unutmadım ben,
Delin beni hatırlar mı Karaman?
Gazalpa’nın deresinde çok yüzdüm,
Hacsami’nin bahçesinde kak dizdim*.
İstasyon yolunda kimlerle gezdim,
Yolun beni hatırlar mı Karaman?
Karadeğirmen’de balıklar tuttum
Sulara kapıldım, çamura battım
Yoğurt pazarladım, domates sattım
Halin beni hatırlar mı Karaman
Zeyve’de oynarken dizim sürtüldü,
Üstüm başım toz toprakla örtüldü.
Kaç ağaçta gömleklerim yırtıldı,
Çalın beni hatırlar mı Karaman?
Lisende okudum kırkbir yıl geçti,
Nice umut soldu, nicesi uçtu.
Kim kimi eledi, kim kimi seçti,
Falın beni hatırlar mı Karaman?
Sevdiklerim ahret için yarıştı,
Her gidenle anılarım buruştu.
Anam, babam toprağına karıştı,
Gülün beni hatırlar mı Karaman?
Düşlerimde sığırların böğürür.
Sağım için sahibini çağırır.
Haccabamın kabak oğlu nöğürür?**
Kelin beni hatırlar mı Karaman?
Muammer Baran’ın sevda tanığı,
Sapanla avlanan çevre sanığı,
Nevzat’ım ben, düşün, hasret yanığı,
Külün beni hatırlar mı Karaman?
Halk Ozanı Karamanlı Nevzat
