Ailesi Horasan’dan Anadolu’ya göç etmiş, büyük dedesi Hacı İsmail’dir.
Kendisi Karaman Devleti içinde doğmuş, yaşamıştır.
Serseri, köyden köye gezip dolaşan bir derviş değil, bilgin bir şeyhtir.
Karaman Saray’ında sözü geçen, özellikle Toroslar’ın Bulgar Dağı yöresinde yaşayan Türkmeler’in ve Karaman şehzadelerine el vermiş bir şeyh ve Türkmen Koca’sıdır.
Devlet bağışlarına muhtaç olmayan, gönlü ve kesesi zengin bir insandır.
Ölümünün şöyle gerçekleştiğinden bahsedilmektedir:
Alaeddin Ali Bey saltanıtının ilk yıllarında, dışarıda seferdeyken Karaman Saray’ında bir kısım devlet adamları ve bazı şehzadeler birleşerek vekili Süleyman Şah’ı öldürürerek ihtilal yaparlar. Bu işlere Kirişçi Baba’da karışır. Alaeddin Ali Bey geri dönüşünde yeniden yönetimi ele geçirir ve suçluları yakalar. Hepsinin siyaset meydanında idam ettirir. Bu öldürülenlerin arasında Kirişçi Baba da vardır. Kirişçi Baba öldürülen Süleyman Şah’ın da şeyhidir aynı zamanda.
Kirişçi Baba diye anılan bu kişi aynı zamanda zaviyesi ve tekkesi olan, nüfusu oldukça geniş. Karaman Devleti için yeri geldiğinde asker toplanmasında etkin olan bir kişidir.
Peki kimdir bu Kirişçi Baba diyecek olursanız. Bizim bildiğimiz adıyla Yunus Emre‘dir.
Ben bu bilgileri sahaftan aldığım 1977 Ankara basımı Belgelerle Yunus Emre kitabıyla Cahit Öztelli’den öğrendim. Belgelerin bir kısmının fotokopisi ve kalanlarının da arşiv numaralarını vererek sunmuş.
Benim açımdan Yunus Emre algımı geliştirmesi ve değiştirmesiyle çok güzel bir eser olduğunu söyleyebilirim.
Yunus Emre öyle salya, sümük ağlayıp gezen bezgin bir derviş değil, zamanın aydın, güçlü, sözü dinlenilen bir önder devrimcisidir. Anlaşılır Türkçesi ile yazdıklarına olan hayranlığım, algımdaki bu değişim ile iyice artmış oldu. Zaten eksik değildi benim açımdan sadece bir kaç basamak daha yükseldi.
O halk ve Hak adamından günümüzü de aydınlatacak bir şiir.
ŞÖYLE SANIRLAR BENİ
Sofuyum halk içinde tesbih elimden gitmez
Dilim marifet söyler, gönlüm hiç kabul etmez
Boynumda icazetim, riya ile taatim
Edişem ayruk yerde, gözüm yolum gözetmez
Hoş dervişem sabrım yok, dilimde ezkarım çok
Kulağımdan gireni, hergiz içim işitmez
Görenler elim öper tac ü hırkama bakar
Şöylece sanırlar beni zerrece günah etmez
Taşımda ibadetim, sohbetim hoş taatim
İç pazara gelince, bin yıllık ayyar etmez
Dışım derviş, içim boş, dilim tatlı, sözüm hoş
İlla ben ettiğimi, dinin denşüren etmez
Görenler sofu sanır, selam verir utanır
Anca iş koparaydım, el erüben güç yetmez
Söylersem marifeti saluslanırım kati
Miskinliğe dönmeğe, gönlümden kibir gitmez
Yunus eksikliğini Çalabına arzeyle
Anın keremi çoktur, sen ettiğin ol etmez
www.karamandan.com/Kim_Kimdir-Kirisci_Baba_Kimdir-h66220.html?fbclid=IwAR207EGo35rv4nlADK5xiNsb-bk5gL5cXZOS0qAl24tPmAJm2oLaDEofJCU
http://www.yildirimkoc.com.tr/usrfile/1363810674b.pdf
http://www.mehmeteminturkyilmaz.com.tr/i/1900/yunus-emre-/-hayati/
http://www.mcuma.com/doku.php/cumhuriyet_gazetesi_sali_kitaplari/yunus_emre_1_47
