KARAMANLI YUNUS EMRE
“Büyük şiar, düşünür, bütün devirlere aydınlık saçan Yunus Emre, Karaman’da doğmuş burada ilim irfan tahsil etmiş bir ulu kişidir.
Bir rivayete göre”Kirişçi Baba”Yunus Emre’nin ta kendisidir.
Cahit Öztelli’nin Ankara basımı “Belgelerle Yunus Emre”kitabında bu şekilde belirtilmiştir.Ailesi Horasan’dan göç etmiş, Karaman Devleti içinde doğmuş ve yaşamıştır.
Yunus Emre muhtasarlığının şairliğinin
yanında meslek ve sanat hayatını da ihmal etmeyerek, o günün fabrikası sayılan kiriş ve tabakhaneler kurmuş, daha hayatta iken emlakını Tescil şer ve teslimle mütevel¬lye vakfetmştr.(İslam hukukuna uygun olarak) Böylelikle mensubu bulunduğu halvet tekkesine mal varlığını devretmiştir. Bundan hasıl olacak vergiler gelirlerini bir kısmını da ayendeye ve revendeye tamı tam oluna diyerek gelene ve gidene yemek verilmesini şart
koşmuştur. Böylelikle Yunus tekkesinde 1915 yılına kadar faaliyet gösteren imare-tide kendi sağlığında kurmuş olmaktadır. İmaretin son günlerine şahit olanlar burada üç öğün kazan kaynamakta sofraya
Ermen ve Rumlarda diz çöküp oturmakta yemekten sonra yapılan duaya hep birlikte amin demekte imişler.
Yunus Emre’nin yapmış olduğu bu bağışlar, Ankara kadim kayıtlar arşiv yeni 584 eski 259 no da kayıtlı, 992 hicri 1584 miladi tarihli Kon-ya livasının vakıflarını tespit eden ilyazıcı defternin 39 B yaprağında şunlar kayıtlıdır.
Vakfiye Yunus Emre İbn-i İsmail el meşhur br Kirişçi baba der nefsi Larende. Bu günkü dilden anlamı şöyle: Larendenin içinde İsmail oğlu Kirişçi baba dernekle meşhur Yunus Emre’nin vakfı. Kayıtta vakıfların doğrudan doğruya Yunus Emre tarafından yapıldığı
belirtilmektedir. Aynı defterde zaviyenin gelir vakıfları 6 parça olmak üzere şöyle sıralanır.
- Senelik gelir 1300 akça olan zaviye yanında beş kıta yer.
- Senelik gelir 1700 akça olan zaviye yanında beş kıta yer. Fon va-disin Kirişçi değirmen.
- Değirmenin yanında senelik gelir 80 akça olan bağ.
- Senelik gelir 60 akça olan Larende de bir bab Kirişhane.
- Gelir tespit edilemeyen ev yer.
- Senelik gelir 40 akça olan yen debbağ hane.
Bu altı parça yer tekkeye, Yunus Emre’nin bizzat kendisi tarafından vakfedildiğine göre,ölümünden sonrada katılanlarla beraber epeyce kalabalık bir vakfiye teşkil etmekte,
bunun da büyük bir gelir getirdiği belli olmaktadır. Tekkenin kendi mescidinden başka debbağ ve kiriş-hanelerinde müşterek bir meclisler vardır. İler ki yıllarda bu iki imalathane birleşerek büyük debbağ han ismini almıştır. Büyük debbağ hanın aşıklar
kahvesi isimli bir de büyük kahvehanesi vardır.
Dışarıdan gelen ve Karaman’daki aşıklar burada ortaya muamma atar, atışırlar, Ahiler de saz çalıp oynarlardı. (Kaynak tabak Molla, Nalbant Nebi Serin, Durmuş Al Gülcan)
Meraklı bir kalabalık aşıkları ve ahiler izlerdi.
Yunus Emre tekkesinin vakfı olan kirişhane de semer ve at eğerlerinin imalatında dikiş ipliği olarak kullanılan sırım ve orduda sekban takımına ok yaylarını germek için bağırsaktan kiriş yapılmaktadır. - O zamanlar müzik aletlerinin tümünde tel yerine de kullanılmaktadır.
Tabakhane-de sahtyan kösele meşin mal edilmekte ve yurdun büyük bir kısmında pazarlanmaktadır……Kaynak;Talat Duru
