Bir zamanlar padişahın biri bir yalan yarışması düzenlenmesini emretti.
Ülkenin her yerinden yalan yarışmasına katılanlar; padişahın huzuruna çıkıp inanılması güç, gerçekleşmesi mümkün olmayan bir yalan söyleyeceklerdi.
Padişah kimin yalanının gerçekleşmesinin mümkün olmadığına kanaat getirirse onu bir kese altınla ödüllendirecekti.
Ülkenin en usta yalancıları, en usta dolandırıcıları birer birer padişahın huzuruna çıkıp yalan söylemeye başladılar. İçlerinden biri çıkıp:
-Efendilerin efendisi efendimiz… Padişahım ben ta gökyüzüne uzanan bir merdiven kurdum! dedi.
Padişah; “Olabilir. Mümkündür” yanıtını verdi. Bir diğeri gelip:
-Sultanların sultanı… Padişahım ben okyanusu geçebilecek bir köprü kurdum! dedi.
Padişah buna da; “Olabilir. Mümkündür” diye karşılık verdi.
Daha birçok yalancı gelip sırayla yalanlar söylediler. Ancak padişah hepsine biraz düşünüp olabilir mümkündür yanıtını veriyordu. Ama yarışmaya katılan bir kişi vardı ki; bir tek o sona ulaştı..!
Ve sıra ona geldiğinde öyle bir yalan söyledi ki; padişah yalancının boynunu vurdurdu…
Hemen koşup sordular ..çünkü efendilerini kaygılı gördüler..
=Efendilerin efendisi efendimiz..size ne yalan söyledi de…böylesine üzüldünüz..
=Kendisinin dünyanın en iyi hırsızı olduğunu, çalındığını bile fark ettirmeden her şeyi çalabileceğini söyledi..bir kere bu doğru değil..
ama yine de ” merak ettim ” sırrını ” sordum…vermedi..
o zaman inandım…ya doğruysa..!
Hırsız anahtarı emanet eder mi..?
