Sadrazam efendimizin kavuğu
Halkın derdini dinler her sabah mabeyinde
El pençe divan durup ağlaşırlar
Fukara Ali’ler
Dert küpü olmuş Veli’ler
Hasan’lar Hüseyin’ler
On binler
Yirmi binler
Yüz binler
Velhasıl mabeyinde her sabah
Halk inler
Kavuk dinler…
Halkın derdini dinler her sabah mabeyinde
El pençe divan durup ağlaşırlar
Fukara Ali’ler
Dert küpü olmuş Veli’ler
Hasan’lar Hüseyin’ler
On binler
Yirmi binler
Yüz binler
Velhasıl mabeyinde her sabah
Halk inler
Kavuk dinler…
Nice vurdumduymazlar, ne geniş yürekliler
Fıkır da fıkır
Fıkır da fıkır
Enseleri kalınlar, yağlılar göbekliler
Şakır da şakır
Şakır da şakır
İşleri bir çırpıda o milyon çalanların
Tıkır da tıkır
Tıkır da tıkır…
Adları, yaşadıkça namuslu kalanların
Fakir de fakir
Fakir de fakir
Senelerdir çaldığı zillerin, düdüklerin
Şıkır da şıkır
Şıkır da şıkır…
Memlekette en büyük eksiği büyüklerin
Fikir de fikir
Fikir de fikir
Her tarafta kaynayan bir fesat tenceresi
Fokur da fokur
Fokur da fokur!
O beyinsiz başlarda memleket meselesi
Takır da takır
Takır da takır!
Yüzleri alışıktır yine yağmur sanırlar
Tükür de tükür, tükür de tükür!…
Diyorlar ki üzülme beterin beteri var
Şükür de şükür
Şükür de şükür”
Ümit Yaşar Oğuzcan
