Yeliz Koray yazdı...
Bak kardeşim, peşin peşin söyleyeyim; amacım seni tahrik etmek ya da aşağılamak değil.
Lakin unutma;
öğretmensen atanamadığı için intihar eden Merve’yi düşün, bir de “Gidin sizi Kemal atasın” diyenleri..
Polissen vekil çocuklarının önünde sıraya dizilen hatta tokat atılan meslektaşlarını düşün bir de “Benim polisim” diye seni halktan koparanları..
Çiftçiysen zaten vay haline!
Dereye döktüğün çayını, elinde kalan fındığını, kotaya takılan pancarını, artık üretmediğin beyaz altınını, düşün!
Ses ver Rize, Giresun, Ordu, Adana, Trabzon…
*
Ses ver işsiz kardeşim
Parasızlıktan böbreğini satışa çıkarana “Burası sakatatçı değil” diyenleri düşün bir de “iş beğenmedikleri için işsizler” diyenleri..
Susma esnafsan;
“Terbiyesiz” diyenleri de düşün, “şerefsiz köpek” diyenleri de.
Şoförüne dövdürülen meslektaşların için ses ver!
Korkma işçi kardeşim, “Oy vermezsen işten atarım” diyenlere inat, yerde tekmelenen işçi ailelerini düşün. Tehditlere bir çelme de sen at!
*
Ses ver Konya, Tokat, Çorum, Yozgat, Kırşehir, Niğde..
Şekerini zehir edenleri düşün bir de “Babalar gibi satarız” diyenleri.
Git şöyle babaaalar gibi cevap ver!
Sende ses ver emekli amcam, teyzem, dedem..
Dolabın var etin yok, fırının var yemeğin yok.
Üç kuruş indirimli diye sıra beklediği eti düşün bir de topladığın Pazar artıklarını….
Sus-ma!
*
Elini vicdanına koy, sen susuyorsan onu dinle;
Hendekleri kazanlara biz mi “dokunmayın” dedik
Kürdistan’a, Pensilvanya’ya biz mi selam gönderdik?
Megri’yle halay çekenleri düşün bir de “Hocam ne olur dön” diyenleri..
Ha-tır-la!
*
Hiçbir şey yapamıyorsan kalk cebine bak!
Bir çocuğuna harçlık veremediğin günleri düşün bir de evlerinden çıkan kasaları, denizlerdeki gemileri,
yazlık sarayları, altın varaklı bardakları..
Türk’sün, Kürt’sün, Alevi’sin, Sünni’sin, Roman’sın fark etmez!
Bir kardeş olduğumuzu düşün bir de Atatürk’ü..
Biz zekiyiz, çalışkanız, asiliz!
Bir kahvede kek yediğini düşün bir de saraydaki ziyafetleri..
Ses ver halkı açken tok yatanlara!
Yeliz KORAY
