Ona Suskız derlerdi..
Yanık ruhunu gözlerinde taşırdı.
Hiç bilmezlerdi, neden diye sormazlardı.
Konuşsa susar,
her susması çığlıklar atardı.
Yanık ruhunu gözlerinde taşırdı.
Hiç bilmezlerdi, neden diye sormazlardı.
Konuşsa susar,
her susması çığlıklar atardı.
Yalnızlık kanat takıp geldiğinde bile,
yavaşça siner
Suskız’ın gözlerine dalardı.
Masallar anlatırlardı ona,
kendisi için, anlatıldığını bildiği için..
dinlemezdi..
Yazılan tüm hikayelerin sonunda
bilirdi ki; susturulacak
dillendirmezdi…
Yasaklarıın sığındığı cümleleri
bir yudum su gibi içtiğinde
cümlelere anlam
yüklemezdi..
Sadece gözleri
yanık ruhunun resmini çizerdi.
öylece susardı..
Birsen Kirişci
