Bir toplumun yönünü değiştirmenin en kolay yolu kadını engellemektir.
Bu engeller bazen barizdir.
Bazen incecik perdelemedir.
Sen farkına bile varmadan duvarların örülür,
dikenli tellerin çekilir.
Farkına vardığında ise; en yakınların bile toplumu öne sürerek hareketlerini kısıtlaman gerektiğini söyler..!
Önce giyimine müdahale edilir,
sonra davranışlarına..
Kahkahan gülümsemeye dönüşür..
Gülümsemen gözlerinde ifadesizliğe..
Yitirdiklerini sorgulamaya başladığında ise,
kadınların çok konuşmaması gerektiğine..
Sen bile bunları yaşarken.
Kıyıda, köşede neredeyse kız olarak dünyaya geldiği için ötelenmiş..
Hiç sesi çıkmaması için kücücükken susturulmuş kadın..
Dayak yediğinde ya da her türlü şiddet yaşadığında;
Önce ailesi beklemesini söyler, sonra güvenlik güçleri..
Dayağın; evliliğin ve sevgi iletişiminin doğal bir sonucu gibi görülmesi toplumsal dayanışmanın görünmez bir perdesi gibidir.Müdahil olmanın yanlış olduğunu, yanlız yaşamaktansa en dayanılmaz şiddetin olağan olduğunu bilen ve bildirilen kadın daha çok susar..
ve çok zorlanmazsa bunu ifade etmenin utanç verici olduğunu düşünerek büyütülür.
Yaşamının sigortası olarak “evlilik” gösterilen kadına;
önce kısmet niyetine evlilik
sonra belki de; sigortasız işlerde çocuk nafakasına..
ve hatta günü geldiğinde, artık yaşlısın bahanesiyle..
ya ikinci kadınlığa ya da üç kuruşluk yalnızlığa..
Bıraksınlar ANAM, BACIM, YARİM edebiyatını..
Şiddete karşı önlem yasaları istenmeli..
Direnci, bilinci ve fiziksel gelişimini yaşamadan evliliğe zorlanan kız çocuklarının evliliğine önce devlet sahip çıkmalı asla onay vermemeli..
Tecavüzün her türlüsüne asla İYİ HAL uygulanmamalı..
Sosyal haklar istenmeli
Çalışma hakları eşit düzeye getirilmeli..
Kişilik hakkı ile yetiştirilmeli
ve eşit olmayan bu dünyada
haklarını yaşayabilen EŞİT insan.
olarak yaşayabilmeli…
Yaşayabilmeli…
Birsen Kirişci
