yoksulluğun fiyakası olmaz..
sadece bir dolu hikayesi olur
ve kimse severek dinlemez o hikayeleri
bulvar kahvelerinde arabesk bir duman gibi
savrulur gider..
renkli reklam panolarına
hayat hikayelerini yazmak isterler
kimliksizler şehirlerinde
cilalı isim olmak..
….hoş ….vicdanlı isimler
izin vermezler..
hem onların hikayeleri hep daha renklidir..
hem de cam balonlu…
o kadar yutkunurlar ki
boşluklar arasında..
bir süre sonra
yıkılmış şehirler isterler..
hesap sorarak günlük tutarlar
zamanla..
kimse sormaz onlara
nerden geldin diye..
yanlış adreslerini ararken bile
sustukları her yerde
camlar kırılır..
bilekler bükülür..
sıcak özlemleri ile
yalnızlıklarına sığınırlar..
umudun sonsuz kaynağı bile
onları beslemez iken
…. kimse dinlemek istemez
fiyakalı hikayelerini..
ama
hiç kimse..
Birsen Kirişci.
